എല്ലാരും കളിക്കാൻ വരൂ
എല്ലാര്ക്കും "Words Building Game" ഈ കളി അറിയാം എന്ന് കരുതുന്നു.
ex : Apple -> next word will start from 'e'
Rules: 1. only comments... no reply box... if...
തിരക്കിട്ട ജോലികൾക്കിടയിലാണ് ഫോണിലെ ആ മെസേജ് അവൻ കണ്ടത്. വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം എന്താവാം അവളിപ്പോൾ മെസ്സേജ് അയയ്ക്കാൻ. പ്രാണനായ് മനസ്സിൽ ചേർത്തു പിടിച്ചതായിരുന്നു ഒരു കാലത്ത് അവളെ താൻ. പരസ്പരം കൊടുത്ത വാക്കുകൾ, കൈമാറിയ സ്നേഹം, മരണത്തോളവും താങ്ങാവുമെന്ന ഉറപ്പുകൾ. എല്ലാം ആർത്ഥശൂന്യമായിരുന്നു എന്നു മനസ്സിലാക്കി തുടങ്ങിയത് വൈകിയാണ്. പലപ്പോഴും അവൾ അവഗണിക്കുന്നു എന്നു മനസ്സിലാക്കി തുടങ്ങിയപ്പോൾ , തന്നിലും പ്രിയപ്പെട്ടതായി അവൾക്കു സൗഹൃദ വലയങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരുപാട് പരിഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞ് ... moreതിരക്കിട്ട ജോലികൾക്കിടയിലാണ് ഫോണിലെ ആ മെസേജ് അവൻ കണ്ടത്. വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം എന്താവാം അവളിപ്പോൾ മെസ്സേജ് അയയ്ക്കാൻ. പ്രാണനായ് മനസ്സിൽ ചേർത്തു പിടിച്ചതായിരുന്നു ഒരു കാലത്ത് അവളെ താൻ. പരസ്പരം കൊടുത്ത വാക്കുകൾ, കൈമാറിയ സ്നേഹം, മരണത്തോളവും താങ്ങാവുമെന്ന ഉറപ്പുകൾ. എല്ലാം ആർത്ഥശൂന്യമായിരുന്നു എന്നു മനസ്സിലാക്കി തുടങ്ങിയത് വൈകിയാണ്. പലപ്പോഴും അവൾ അവഗണിക്കുന്നു എന്നു മനസ്സിലാക്കി തുടങ്ങിയപ്പോൾ , തന്നിലും പ്രിയപ്പെട്ടതായി അവൾക്കു സൗഹൃദ വലയങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരുപാട് പരിഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞ് ചേർത്തു നിർത്താൻ കുറെ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ എന്റെ പരിഭവങ്ങൾ അവൾക്കെന്നും തമാശയായിരുന്നു. ഒടുവിലൊടുവിൽ ഇനിയും വേദനിക്കാൻ വയ്യ എന്നിടത്തു ഞാനും അവളിൽ നിന്നും തിരിച്ചു നടന്നു.
എന്റെ അകൽച്ച അവളെ നോവിക്കുന്നു, എന്ന അവളുടെ മുറവിളികളിൽ ആത്മാർത്ഥത കണ്ടെത്താൻ ആയില്ല എനിക്ക്. മനസ്സു തൊടാതെ അവൾ എഴുതികൂട്ടിയ വിശദീകരണങ്ങളെ വായിച്ചു നോക്കാൻ പോലും മനസ്സുണ്ടായില്ല.
ഒക്കെയും മനസ്സിൽ നിന്നും തൂത്തെറിഞ്ഞു വർഷങ്ങളായി. പിന്നെ അവളുടേയും അനക്കമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നിട്ടിപ്പോൾ.
എന്തോ, അപ്പോൾ ആ മെസ്സേജ് തുറന്നു നോക്കാൻ തോന്നിയില്ല അപ്പോൾ. അത്രത്തോളം മരവിച്ചിരുന്നു മനസ്സ്.
ഒരു പകലിന്റെയും, രാത്രി ഈ വൈകിയ നേരം വരെയും ഉള്ള ഓട്ടം ഒന്നു നിർത്തി , ശരീരവും മനസ്സും തണുക്കെ നീണ്ടൊരു കുളിയും നടത്തി ഒന്നു കിടക്കയിലേക്ക് ചാഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവളുടെ കാര്യം വീണ്ടും ഓർമ്മയിൽ വന്നത്. എന്താവും അവൾ എഴുതിയിട്ടിട്ടുണ്ടാവുക. കൈ നീട്ടി ഫോണ് എടുത്തു.
ഏട്ടാ. സുഖമല്ലേ. എനിക്കൊന്നു സംസാരിച്ചാൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു. വിരോധമില്ലെങ്കിൽ സമയം കിട്ടുമ്പോൾ എന്നെ ഒന്ന് വിളിക്കുമോ.
അത്ര മാത്രം. വിളിക്കണോ വേണ്ടയോ. ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ പറ്റിയില്ല. അപ്പോഴേക്കും ഉറക്കത്തിലേക്കു വീണിരുന്നു.
രാവിലെ തുടങ്ങിയ മീറ്റിംഗുകൾ, പതിവ് തിരക്കുകൾ. അതിനിടയിൽ അവൾ ഓർമ്മയിൽ വന്നതേയില്ല. വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴാണ് ഇതുവരെ ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ എന്നോർത്തത് . വിശപ്പുണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ഒരു ചായ കുടിക്കാം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ആയിരുന്നു അവളുടെ അടുത്ത മെസ്സേജ് വന്നത്. തിരക്കിലാണോ. ഒരു 5 മിനിറ്റ് എനിക്ക് തരുമോ. ഉം. വിളിക്കൂ എന്നു തിരിച്ചു ടൈപ്പ് ചെയ്യുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരു വികാരവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം. ഉടൻ തന്നെ അവൾ വിളിച്ചു.
സുഖമല്ലേ ഏട്ടാ. എല്ലാം നന്നായി പോകുന്നില്ലെ.
മറുപടിയായി വെറുതെ മൂളുമ്പോഴും ശ്രദ്ധിച്ചത് വളരെയേറെ തളർന്നു പോയ അവളുടെ സ്വരം ആയിരുന്നു. കിലുകിലെ പരാതികളും പരിഭവങ്ങളും പറഞ്ഞിരുന്ന പഴയ സ്വരത്തിന്റെ പ്രസരിപ്പ് പാടെ നഷ്ടമായിരിക്കുന്നു.
ഇനി ഒരിക്കലും പറ്റിയില്ലെങ്കിലോ. അതാ ഇപ്പോൾ വിളിക്കാം എന്നു കരുതിയത്. ബുദ്ധിമുട്ടായോ?
ഇല്ല എന്ന ഒറ്റ വാക്കിൽ മറുപടി ഒതുക്കി.
ഏട്ടന് ഞാൻ തന്നിട്ടുള്ള ഒരു വാക്കും ഞാൻ തെറ്റിച്ചിട്ടില്ല ഇതുവരെ. അന്നും ഇന്നും എന്റെ മനസ്സിൽ ഏട്ടനിലും വലുതായി ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ, അത് മനസ്സിലാക്കി തരുന്നതിൽ ഞാൻ തോറ്റു പോയി. ഏട്ടനെന്നെ വിട്ടു പോയ നാളിൽ മനസ്സു കൊണ്ടു മരിച്ചു പോയവളാണ് ഞാൻ. ഇല്ലാതാകാൻ പോകുന്നവളുടെ അവസാന കുമ്പസാരമായെങ്കിലും ഇതു വിശ്വസിക്കണം.
ഇടറുന്ന അവളുടെ സ്വരം അല്പം പോലും മനസ്സിനെ തൊട്ടില്ല എന്നതാണ് സത്യം. അത്രമേൽ തന്നെ മുറിവേല്പിച്ചവളാണ് അവൾ. വെറുമൊരു മൂളലിൽ അതിനും മറുപടി ഒതുക്കി.
എനിക്കൊന്നു കാണണം. ഒന്നു വീഡിയോ കാൾ ചെയ്തോട്ടെ.
അവൾ മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ തന്നെ കോൾ കട്ട് ചെയ്ത് വീഡിയോ കോളിലേക്കു മാറി. ഒന്നു ശങ്കിച്ചു നിന്നിട്ടാണ് പച്ച ബട്ടനിലേക്ക് വിരൽ നീണ്ടത്. സ്ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞ അവളുടെ മുഖം... ഒന്നു ഞെട്ടി. വിദൂര ഛായ പോലും ഇല്ലാത്ത വണ്ണം ശോഷിച്ച, മുടി കൊഴിഞ്ഞ ഒരു രൂപം. ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് പരതി നടക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ ഭാവം. അതിൽ ഉദിച്ച തിളക്കം, അതിനും മേലെയുള്ള നൊമ്പരം ഒക്കെ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു ആ ഞെട്ടലിനിടയിലും.
സന്തോഷമായി.
അവൾ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.
എന്റെ മനസ്സിൽ എന്നും ഉണ്ടായിരുന്നു ഈ മുഖം. നിന്റെ ഓർമ്മകൾക്കൊപ്പമാണ് ഈ നാളുകളത്രയും ഞാൻ ജീവിച്ചത്. ഇനി എനിക്ക് എത്ര ദിവസങ്ങൾ കൂടി, അല്ല, എത്ര മണിക്കൂറുകൾ കൂടി എന്നറിഞ്ഞു കൂടാ. വളരെ അടുത്തുണ്ട് മരണം. അതു കൊണ്ടാണ് ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചത്. അവസാന ശ്വാസം എടുക്കുമ്പോൾ നീ ഒപ്പമുണ്ടാകണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. സാരമില്ല. മനസ്സു കൊണ്ടു നിന്റെ മടിയിൽ കിടന്നെ ഞാൻ മരിക്കൂ.
തളർന്നൊരു ചിരി അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ വിരിഞ്ഞു.
എനിക്കറിയാം നിന്റെ സമയം വിലപ്പെട്ടതാണെന്നു. ഒന്നു കാണണം എന്ന് തോന്നി. വന്നു കാണാൻ എനിക്കാവില്ലല്ലോ അതാണ് ഇങ്ങിനെ ആവാം എന്നു വിചാരിച്ചത്. വച്ചോട്ടെ എന്നാൽ.
ഫോണിലേക്കും നോക്കി പകച്ചിരുന്നപ്പോൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു തൊണ്ടയിൽ തടഞ്ഞ ഒരു ഭാരം. മനസൊന്നു വീണ്ടെടുത്തപ്പോൾ ഫോൺ എടുത്തു തിരികെ വിളിച്ചു. നീണ്ട ബെല്ലുകൾക്കപ്പുറവും മറുപടി കിട്ടാതായപ്പോൾ വീണ്ടും വീണ്ടും വിളിച്ചു. ഒടുവിൽ എപ്പോഴോ ഒരപരിചിത സ്വരം അപ്പുറത്ത് കേട്ടു. വിങ്ങലോടെ അതിലേറെ പേടിയോടെ, കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തത് കേൾക്കരുതെ എന്ന പ്രാർഥനയോടെ മെല്ലെ ചോദിച്ചു
"അവൾ....?"
"പോയി"
തളരുന്ന ശരീരം മേശമേൽ താങ്ങുമ്പോൾ മനസ്സു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഒരിക്കലും പാടില്ലായിരുന്നു എന്ന്.
Posted by shah on August 01 2020 at 05:12 PM
public
ഉടഞ്ഞ ചില്ലുകളിൽ ചിതറിക്കിടക്കുന്നു ഓർമ്മകൾ ,,ഇത് പോലൊരു മഴചാറിലായിരുന്നു പൂവുകൾ തളിർത്തതും ഇറുത്തതും,,ഇനിയുമേറെ നാളെകൾ പുനർജനിക്കും ,,ഭയം കൊണ്ടുടഞ്ഞു പോകുന്ന എന്റെ ചിന്തകൾ ഒരു പ്രേതാലയമാകുംആകാശത...
പ്രകാശവേഗത്തിൽ വന്നുപോകുന്നു ചില മുഹൂർത്തങ്ങൾ ഒരു വിടപറച്ചിൽ വിശേഷം പറച്ചിൽവെറുതെ തരുന്നൊരുമൗനം...പിന്നെ അതൊരു മഴയായിപുഴയായി ഒഴുക്കിക്കൊണ്ടുപോകുംപ്രകാശവേഗത്തിൽത്തന്നെമടക്കയാത്രയില്ലാത്ത കടലോളമെത്തു...
നന്മചെയ്യുന്നവർക്കൊപ്പം ...!!!.ഒരാൾ ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തികൊണ്ട് മറ്റൊരാൾക്ക് ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ ഉപകാരമുണ്ടാകുന്നുവെങ്കിൽ അതിന് കാരണക്കാരനായ വ്യക്തി നന്മയുള്ളയാൾ തന്നെയാണ് . അയാളുടെ മറ്റുപ്രവൃത്തികളെ...
ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലായി പലതരം കാഴ്ചകൾ നമ്മെ വിസ്മയഭരിതരാക്കുന്നു. അത്തരം ഒരു കാഴ്ചയിലേക്കായിരുന്നു ഇത്തവണത്തെ ഞങ്ങളുടെ യാത്ര. കനേഡിയൻ റോക്കീസിലൂടെ ഒരു സാഹസിക യാത്ര - ഗ്ലേഷർ അഡ്വെഞ്ചർ .....
